İnsan yapımı ve yıldızlar arası uzayda seyahat eden iki derin voyager uzay aracı yüksek hızı ile dünyadan uzaklaşmaya devam ediyor…
Her şey Haziran 1972‘de projenin onaylanması ile başladı. O yıllarda kullanılan teknoloji şimdi ki elektronik araba anahtarlarında kullanılan teknolojiye eş değerdi.
Görevin başarı oranını arttırmak için Nasa tarafından ‘’Voyager1‘’ ve ‘’Voyager2‘’ isimli uzay sondaları inşa edilmişti (Pasadena/California). Bu şartlara rağmen görevin başarıya ulaşması Nasa için büyük bir başarıdır.
Başlangıçta projenin asıl amacı güneş sistemini dolaşarak Dünya dışı zeki yaşam arayışı ve Jüpiter, Satürn, Uranüs, Neptün ve bu gezegenlerin uyduları hakkında bilgi toplamaktı. Hiç kimse bu iki aracın yıldızlar arası uzaya ulaşacağını tahmin bile etmiyordu.
Voyager Uzay Aracı Üzerindeki Altın Plak
Projenin yapımı sırasında pek çok fikir ortaya atılmıştır fakat bunlardan en önemlisi ‘’Altın Plak‘’tır. Altın plak fikri teorik fizikçi ve Drake denkleminin yaratıcısı Frank Drake tarafından Nasa‘ya sunulmuştur.
Altın plak‘a iki saatlik ses kaydı ve Dünyanın konumunu gösteren bir çizim eklenmiştir. İki saatlik ses kaydının bir buçuk saatlik bölümüne şarkılar kalan süreye ise dünya uluslarına ait mesajlar, çeşitli hayvan sesleri eklenmiştir.
Daha önce hiç duymadığınız şarkıları bu plakta bulabilirsiniz. Bir Japon şarkısı olan ‘’Şakuhaçi‘’, bir pigme kızın seslendirdiği Afrika‘daki İturi ormanına özgü tören şarkısı ve bir çok eser kaydedilmiştir.
İlk olarak 20 Ağustos 1977 ‘de Voyager 2, 5 Eylül 1977 ‘de Voyager 1 fırlatılmıştır. Nasa ‘nın bu projede ki en büyük şansı 4 gezegenin aynı sırada bulunmasıydı. Böyle bir dizilim çok nadir görülür. Bu sayede uzay araçları gezegenlerin kütle çekim kuvvetini bir sapan gibi kullanmıştır.
Voyager 1 geç fırlatılmasına rağmen çizilen rotanın verdiği avantajla Kasım 1977 ‘de Voyager 2 ‘ye yetişmiştir.
Tarihler Mart 1979‘u gösterdiğin de Dünyadan 650 milyon kilometre uzaklıkta bulunan Jüpiterden ilk görüntüler gelmeye başlamıştır.
4 ay sonra ise Voyager 2 Jüpiter ‘e ulaşmıştır. Daha sonra 1980 sonbaharında Satürn’e, Ocak 1986’da Uranüs’e ve 1980‘in yaz mevsiminde Neptün’den görüntüler alınmıştır.
Herkes 4 gezegenin ziyaretinden sonra görevin bittiğini düşünürken Carl Sagan ve ekibi 1990 sevgililer gününde kameraları son kez gezegenlere çevirerek o meşhur “Soluk mavi nokta” diye tasvir ettiği fotoğrafı çekmiştir.
Fırlatılışından 35 yıl sonra “Voyager1” 12 Ağustos 2012‘de ve ‘’Voyager2‘’ 5 Kasım 2018 ‘de Güneş sistemini çevreleyen heliosferi geçerek yıldızlar arası uzaya ulaşarak bir ilki gerçekleştirdiler.
Voyager Uzay Aracının Hızı Nedir?
Yıldızlar arası uzayda yolculuklarına devam eden uzay araçları ziyaret ettiği gezegenlerin kütle çekimsel kuvvetlerini kullanarak saatte ki hızlarını 61000 Km ve 55.570 km‘e çıkarmıştır. Uzay boşluğunda bir sürtünme kuvvetine maruz kalmayacakları için derin uzaya doğru hızlarını koruyarak yolculuklarına devam edeceklerdir.
Voyager Uzay Araçlarının Enerjisi Nasıl Karşılanıyor?
Derin uzay araçlarının bize sinyal yollaması için gereken enerji plütonyum elementinden karşılanmaktadır. Plütonyum elementinin hızlı çözünmesi sonucu ortaya çıkan ısı enerjisi özel bir jeneratör olan Radyo izotop termoelektrik jeneratörü tarafından elektrik enerjisine dönüştürülerek uzay aracının sistemine verilmektedir.
Araçların güncel bilgileri, Dünya ve Güneş ‘e olan anlık uzaklıkları, çalışır durumda bulunan sistemleri Nasa tarafından sürekli paylaşılmaktadır.
Sınırlarımızın dışına attığımız en büyük adım olan Voyagerlar yolculuklarına halen devam etmektedirler. Nasa‘ya göre 2021 yılına kadar ekipmanlarına güç vermeye devam edecekler, ileri ki yıllarda ise tüm ekipmanlar sırayla kapatılarak 2036 yılında sonra Voyagerlar bilinmezlere doğru yolculuğuna devam edeceklerdir.
Voyager Uzay Aracının Tam Konumu İçin Tıklayınız : Nasa
